- تاجر بودن: تمامی شرکت های تجاری مطابق بند 4 ماده 3 قانون تجارت، تاجر محسوب می شوند.
- توقف در ارائه و پرداخت دیون: اگر شرکت تجاری در شرایطی قرار گیرد که پرداخت تمامی دیون یا بخشی از آن، با در نظر گرفتن دارایی شرکت امکان پذیر نباشد، یکی از شرایط اعلام ورشکستگی را دارا خواهد بود. لازم به ذکر است دیون می بایست مشمول زمان حال باشند و می بایست میزان دیون مسلم و مشخص بوده و در مقدار آن اختلافی وجود نداشته باشد. تعداد دیون اهمیتی در اعلام ورشکستگی ندارد، اگر تنها یکی از دیون از میزان دارایی شرکت بیشتر باشد، آنگاه شرکت تجاری می تواند اعلام ورشکستگی نماید.
- درخواست اعلام ورشکستگی: در ابتدا لازم است تا شرکت درخواست ورشکستگی خود را به دادگاه اعلام کند. طبق قانون 415 قانون تجارت درخواست اعلام ورشکستگی می تواند از سوی شرکت تجاری، طلبکاران شرکت و یا دادستان به دادگاه ارائه شود.
- صدور حکم: دادگاه در صورت لزوم حکم ورشکستگی شرکت را صادر می کند، این دادگاه از لحاظ صلاحیت ذاتی، حقوقی بدوی و از لحاظ محلی در حوزه قضایی واقع شده است. تاریخ اعلام ورشکستگی می بایست به طور دقیق ارائه شود در غیر اینصورت تاریخی که شرکت از پرداخت دیون خود وا مانده باشد را به عنوان تاریخ ورشکستگی در نظر می گیرند.
- آگهی اعلام حکم ورشکستگی شرکت: حکم ورشکستگی شرکت می بایست منتشر گردد و دیگران از مفاد آن مطلع گردند، زیرا ممکن است این شرکت طلبکاران زیادی داشته باشد. حکم ورشکستگی شرکت در روزنامه رسمی و روزنامه کثیرالانتشار منتشر می شود.